Lasting Overgangen
Mijn ervaring begint in een klein fabrieksstadje in New Jersey buiten New York City. Hier leerde ik over veel van de liefdesverdriet die spoedig mijn leven zouden vormen. Ik geloof dat mijn eigen ervaringen, deze liefdesverdriet zoals ik ze noem, me hebben voorbereid om een inzichtelijke en empathische therapeut te zijn. Het was echter alleen met de hulp van mijn eigen therapeut dat ik mijn meest ware, gezondste zelf kon bereiken.
​
Maar wacht, waarom neem ik dit risico om kwetsbaar en transparant voor je te zijn?
​
Ik vraag en zou van mijn mensen niets vragen wat ik zelf niet zou willen doen. Ik kan niet spreken voor andere therapeuten, maar wat ik wel kan zeggen is dat ik een transparant proces aanmoedig en promoot. Dus hier is mijn verhaal en waarom ik denk dat ik je kan helpen je doelen te bereiken - en misschien andere ambities te ontdekken waarvan je niet wist dat je ze had.
Vóór de therapie leefde ik in een constante staat van crisis. Ik voelde me verloren, overspoeld door de angsten die veroorzaakt werden door geweld, zowel thuis als in de gemeenschap. Naast depressie, angst en eenzaamheid ontwikkelde ik ongezonde coping-gewoonten, zoals anorexia en zelfbeschadiging. Later hoorde ik dat er een naam was voor wat ik had geleefd; het heette PTSS (posttraumatische stressstoornis).Ik realiseerde me dat PTSS iets was dat ik had, niet wie ik was geworden.Ik leerde hoe ik met mijn symptomen om moest gaan om ruimte te maken voor mijn eigen genezing – een helende reis die op natuurlijke wijze een pad had geplaveid naar mijn levenswerk als therapeut.
​
Ik heb vele jaren met mijn therapeut gewerkt om deze lasten te doorbreken. Ik wist niet hoe ik ze zou overwinnen toen ik aan mijn reis begon, ik geloofde alleen dat als ik op koers bleef, het op de een of andere manier zou lukken. Jaren later vond ik mijn stem, mijn hoop, mijn ware authentieke zelf.
​
Ik begon mijn carrière op 20-jarige leeftijd als vrijwilliger voor risicomeisjes in een groepshuis. Meisjes die donkere dagen hadden gezien dan ik en vochten om te overwinnen.
Wat had ik ze te bieden?
Ik was zelf een verloren ziel. Toen realiseerde ik me dat hoop in vele vormen voorkomt. Iemand hebben die in hen geloofde betekende alles voor deze meisjes – vooral iemand die haar eigen misbruik had overleefd en was ontsnapt om haar eigen dromen te volgen.
​
Vrijwilligerswerk is in de loop der jaren geëvolueerd naar banen die werken met kinderen met een handicap. Ik ontdekte dat ik dichter bij mijn passie kwam door empathie, mededogen en vriendelijkheid te bieden aan degenen die vaak over het hoofd werden gezien en afgewezen. Dit leidde er uiteindelijk toe dat ik weer ging werken met stadsjongeren en ex-bendeleden in een residentiële behandelingsinstelling (RTF). Ik heb ook gediend als CASA-advocaat (door de rechtbank aangewezen speciale advocaat), waar ik de Presidential Volunteer of the Year Award heb verdiend. Ik ben erg trots op deze award omdat het liet zien dat het werk dat ik deed ertoe deed; dat deze kinderen ertoe deden.
​
Ik realiseerde me echter al snel dat het blijvende potentieel van dit werk beperkt was - zelfs gesaboteerd - door disfunctionele omgevingen die deze kinderen ervoeren terwijl ze in deze faciliteiten waren. Om aan deze behoefte te voldoen, werd ik gezinstherapeut voor hereniging. Ik werkte met kinderen die door het systeem werden verwijderd, met als doel ze op een gezonde en veilige manier te herenigen met hun families. Door deze werkervaring had ik de eer om substantiële transformatie te faciliteren en te zien door het gebruik van gezinssysteemtherapie, voortgestuwd door mijn opleiding aan het Philadelphia Child and Family Therapy Training Center. Ik realiseerde me dat ik mijn opleiding moest voortzetten om sterker te worden, dus ging ik naar de grad school.
​
Ik heb deelgenomen aan en ben afgestudeerd aan het LIOS Graduate College van Saybrook University, een op ervaring gebaseerd programma dat zich richtte op systeemtheorie. Vanaf hier verkende ik gokbegeleiding tot ik me in mijn eigen privépraktijk vestigde. Mijn privépraktijk is belangrijk voor mij omdat ik hier zonder beperkingen kan werken op een manier die de belangen van mijn cliënten eer aandoet.
​
Dat brengt me bij vandaag...mijn reis zit erop zou je kunnen zeggen...ik heb mijn werk gedaan...ik heb mijn diploma... toch...? Nou ja en nee. Zelfs als we onze doelen bereiken, is ons werk nooit echt af, toch? Dit is opwindend voor mij omdat het betekent dat we altijd kunnen groeien en ontdekken. Of je nu overweegt om je eerste stappen te zetten of je reis dieper te verkennen, ik kijk ernaar uit je te ontmoeten en te zien waar je reis je vervolgens naartoe leidt.
